۵ خطای رایج در تست سختی لاستیک

شهلا ضرابی راد

شهلا ضرابی راد

۵ خطای رایج در تست سختی لاستیک | راهنمای تخصصی آزمایشگاه ManopartLab

تست سختی لاستیک یکی از مهم ترین آزمون های کنترل کیفیت در صنایع لاستیک، قطعات خودرویی، شیلنگ ها، آب بندها و قطعات پلیمری است. با وجود سادگی ظاهری، خطا در اجرای آزمون سختی می تواند منجر به نتایج نادرست و تصمیم گیری اشتباه در پذیرش یا رد محصول شود. در این مقاله از آزمایشگاه ManopartLab به بررسی پنج خطای رایج در تست سختی لاستیک و روش های جلوگیری از آن ها می پردازیم.


۱. انتخاب اشتباه مقیاس سختی (Shore A یا Shore D)

یکی از رایج ترین خطاها در آزمون سختی لاستیک، انتخاب نادرست مقیاس اندازه گیری است. سختی سنج شور A برای لاستیک های نرم و نیمه سخت و سختی سنج شور D برای لاستیک های سخت و مواد پلیمری با مدول بالا کاربرد دارد. انتخاب مقیاس نامناسب باعث ثبت عددی غیرواقعی و غیرقابل مقایسه با استاندارد می شود.

توصیه ManopartLab:
قبل از انجام تست سختی لاستیک، نوع ماده، کاربرد قطعه و محدوده سختی مورد انتظار مشخص شود.


۲. ضخامت غیراستاندارد نمونه لاستیکی

ضخامت نمونه تاثیر مستقیمی بر نتیجه آزمون سختی دارد. نمونه های نازک باعث انتقال اثر زیرلایه شده و عدد سختی را بیشتر از مقدار واقعی نشان می دهند. این خطا به ویژه در تست قطعات نازک مانند ورق ها و دیافراگم های لاستیکی مشاهده می شود.

استاندارد مرجع:
طبق ASTM D2240 حداقل ضخامت نمونه باید ۶ میلی متر باشد.


۳. اعمال نیروی غیرکنترل شده هنگام تست

انجام تست سختی لاستیک به صورت دستی و بدون استفاده از پایه استاندارد، باعث اعمال نیروی غیر یکنواخت می شود. این موضوع اختلاف قابل توجهی در نتایج ایجاد می کند و تکرارپذیری آزمون را کاهش می دهد.

راهکار حرفه ای:
در آزمایشگاه ManopartLab تست سختی لاستیک با استفاده از پایه سختی سنج و اعمال نیروی کنترل شده انجام می شود تا دقت و تکرارپذیری نتایج تضمین شود.


۴. قرائت عدد سختی در زمان نادرست

لاستیک ماده ای ویسکوالاستیک است و عدد سختی آن با گذشت زمان تغییر می کند. قرائت زودهنگام یا دیرهنگام عدد سختی می تواند اختلاف چند واحدی ایجاد کند.

زمان استاندارد قرائت:
عدد سختی باید ۳ ثانیه پس از تماس کامل نوک دستگاه با سطح نمونه ثبت شود، مگر آنکه استاندارد محصول زمان دیگری را مشخص کرده باشد.


۵. بی توجهی به دما و شرایط محیطی آزمون

دما یکی از عوامل بسیار مهم در آزمون سختی لاستیک است. افزایش یا کاهش دما باعث نرم تر یا سخت تر شدن لاستیک و تغییر عدد سختی می شود.

شرایط استاندارد آزمون:
انجام تست سختی در دمای ۲۳±۲ درجه سانتی گراد و پس از رسیدن نمونه به تعادل دمایی محیط.


جمع بندی

آزمون سختی لاستیک، اگر مطابق استاندارد و با تجهیزات مناسب انجام نشود، می تواند منجر به نتایج نادرست در کنترل کیفیت، طراحی محصول و ارزیابی عملکرد قطعات شود. رعایت نکات فنی، انتخاب مقیاس مناسب و کنترل شرایط آزمون، نقش کلیدی در دستیابی به نتایج دقیق دارد.

آزمایشگاه ManopartLab با بهره گیری از تجهیزات کالیبره و کارشناسان مجرب، خدمات تست سختی لاستیک و سایر آزمون های تخصصی پلیمر را مطابق استانداردهای بین المللی ارائه می دهد.

پیمایش به بالا